Een besneeuwd spookachtig land-Pin Valley National Park

2023 Auteur: Ada Peters | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-05-26 18:54

Toen ik het park na Kungri doorliep, ongeveer 3 km van Mikim Village (3600 m), stopte ik om het panoramische uitzicht op de naar het westen stromende Pin-rivier in noordelijke richting te bekijken om de Paraiho-rivier te ontmoeten. En ik realiseerde me dat de naam ' Pin Valley National Park'Was in feite een verkeerde benaming. Slechts een zeer klein deel van de oostelijke grens van het park (ongeveer 45 km) loopt boven de Pin-rivier; het grootste deel van het park bevindt zich eigenlijk in het stroomgebied van de Paraiho rivier. Terwijl we langs de rivier de Paraiho liepen, werd het landschap steeds meer verlaten en verstoken van vegetatie. Toch was het vol grandeur en een unieke schoonheid. De blootgestelde rotsen en kale heuvels waren een mozaïek van verschillende tinten. Tegen de azuurblauwe hemel viel de grimmigheid van het landschap helder en trots op, en de zuivere, ijle atmosfeer zorgde voor een passende begeleiding.

Onze vooruitgang was traag - we namen meer dan 3 uur om de afstand van 7 km van Mikim tot Kidul Cho te overbruggen, een nullah die de parkgrens in het oosten afbrak. (Nu strekt de weg nog eens 21 km uit naar Mudh Village, dicht bij de parkgrens.) Namgyal, de parkofficier die me vergezelde, vertelde ons om in een langzaam tempo te lopen en genoeg rust te nemen tussen elke twee stappen om kortademigheid te voorkomen. Ik vond het een uiterst nuttig advies, dat ik sindsdien heb gevolgd tijdens het wandelen op grote hoogte. Ik was ook blij dat ik onderweg naar Poeh en Tabo was gestopt - het hielp me om te acclimatiseren.

Op ongeveer 3 km binnen de parkgrens kwamen we de kleine nederzettingen Ka, Minsar, Gechang en Thango tegen, de laatste twee waren tijdelijke zomerwoningen. We besloten om te kamperen in de wei dichtbij Thango (3.900 m). Toen de zon onderging begon de temperatuur plotseling te dalen en ik was blij dat ik goed uitgerust was voor de kou, met mijn alpine tent met dubbele deklagen en een donzen slaapzak. 'S Nachts voelde ik dikwijls dorstig en tegen de ochtend moest ik het deksel van mijn bevroren waterfles openbreken.

Ik werd wakker met de geluiden van klokken van pony's en paarden. Namgyal wees naar een diepe wond in de nek van een van de paarden. De eigenaar, een inwoner van Guling Village, vertelde ons over een jhatpo (de lokale naam voor sneeuwluipaard) die de avond ervoor zijn Chamurthy-paard (een lokaal ras) aanviel, toen hij alleen het Khaminger-weiland in het noorden van het park was binnengegaan Gebied. Blijkbaar is een jhatpo die schapen en runderen in de koude woestijn besluipt en aanvalt, vrijwel een normaal verschijnsel. Helaas was dat het dichtst bij de sneeuwluipaard.

Halverwege de middag, toen we een langzaam stromend beekje overstaken vóór Debsa, ten zuidoosten van de Khaminger-weide, wees Namgyal op een volwassen mannelijke tangrol (steenbok) die op een klif op ongeveer 200 meter afstand stond. We hebben opgewonden het gebied door een verrekijker gescand en acht van hen gezien. Bij een volgend bezoek telde ik zevenendertig steenbokken tijdens een wandeling van 9 km door het park. Ik zag ook een kudde van ongeveer 20 steenbokken samen met blauwe schapen boven Mudh Village in Pin Valley, net buiten het park.

Ik heb het voor het eerst bezocht Pin Valley National Park in 1987, toen Tabo slechts één kleine toeristenbungalow had, en Kaza net aanstalten maakte om elektriciteit te ontvangen. Zowel Indianen als buitenlanders mochten dan niet naar Kinnaur en Spiti gaan. Maar bij mijn volgende bezoek had de nieuw aangelegde Atargu-stalen brug (door de samenvloeiing van de Pin-Spiti-rivieren) net de Pin-vallei opengemaakt voor autoverkeer.

Ik hou van de vallei vanwege zijn natuurlijkheid. De onderlinge afhankelijkheid tussen de lokale bevolking en hun omgeving blijkt uit de goede waterbeheerspraktijken die ze volgen en de manier waarop ze hun huizen bouwen. Latere bezoeken hebben aangetoond dat er niet veel is veranderd; alles wat me zo aangetrokken voelde tijdens mijn eerste trektocht hier is intact - de helderheid van de lucht, de grote vergezichten van de kliffen en kloven, en dat gevoel van vrijheid dat komt met het achterlaten van de attributen van de industriële beschaving.

Over Pin Valley National Park

Pin Valley National Park werd in januari 1987 opgericht en strekt zich uit over een gebied van meer dan 675 km2 in de onbewoonde gebieden van de stroomgebieden van de Pin en Paraiho rivier; hoogten variëren van 3.500 tot 6.000 m. Het landschap is typisch 'koude woestijn' - hooggelegen terrein met schaarse vegetatie - en pronkt met fauna en flora die kenmerkend zijn voor koude woestijnen. Pin Valley, samen met het grootste deel van Spiti, ontvangt een jaarlijkse neerslag van ongeveer 17,7 cm; het gebied krijgt geen moessonregens. Westerse verstoringen in de winter en de lente veroorzaken sneeuw en de gevoelstemperatuur is hoog, zelfs overdag in de winter. De minimumtemperatuur kan in januari-februari dalen naar min 32 graden Celsius. Juli en augustus zijn de warmste maanden, met temperaturen die in augustus oplopen tot 30 graden Celsius.

De groei van kruiden en struikgewas domineert hier. De belangrijkste houtachtige soort is jeneverbes, die bijna uitgestorven is in het parkgebied. Heesters, die van de droge alpenvariëteit zijn, omvatten wilde roos, duindoorn en jeneverbes. Er is een opmerkelijke variëteit in de kruidachtige vegetatie, met akelei, koningekop, potentila en primula die de dominante soort zijn.Ongeveer 400 plantensoorten zouden in het gebied gedijen, waaronder vele variëteiten van medicinale planten. In de zomer zorgen wilde bloemen voor een oproer van kleuren in sommige gebieden. De glaciale hoogten van het Nationaal Park zijn verstoken van vegetatie.

De weerslag van begrazing van geiten, schapen, yaks en andere huisdieren in het park is een bron van grote zorg. In de heersende geografische en klimatologische omstandigheden is het grootbrengen van deze dieren onmisbaar. Maar de meeste schade wordt veroorzaakt door het relatief kleinere aantal schapen en geiten van de lokale bevolking, maar door de grote kuddes dieren die door herders van het naburige district Kinnaur van juni-oktober zijn binnengebracht. Een ander punt van zorg is de verzameling van brandhout. De hevigheid van de winters hier vereist voldoende brandstof om warm te blijven. In de zomer gebruiken de lokale bewoners hun yaks om beschikbare planten in het gebied te verzamelen, vaak hele planten, wortels en alles uitgraven voor gebruik als winterbrandstof. Het besluit om de rechten van de lokale bevolking te bepalen, is aan de gang en moet binnen enkele jaren worden afgerond om de druk op het park te verminderen.

Spiti's bevolking is boeddhistisch en doodt geen dieren, wat resulteert in het relatieve behoud van de natuur van het gebied. Grote kuddes steenbokken en bharal of blauwe schapen kunnen gemakkelijk worden opgemerkt; de dichtheid van steenbokken wordt gerapporteerd op 2,29 per vierkante kilometer. Bekend als een van de laatst overgebleven habitats van de sneeuwluipaard, wordt aangenomen dat het park 12 leden van deze zeer bedreigde soort heeft. Verschillende andere zeldzame en bedreigde soorten worden beschermd in de Pin Valley, inclusief de sneeuwpatrijs en de Himalaya-sneeuwpop.

Snelle feiten

Staat: Himachal Pradesh

Locatie: In de subdivisie Spiti van Lahaul en Spiti District, in Pin Valley in noord-oosten Himachal Afstanden 390 km NO van Shimla, 248 km ZO van Manali

Route van Shimla NH22 naar Sumdo via Narkanda, Rampur Bushehr, Wangtu, Karchham, Spello, Pooh, Yangthang en Chango; rijksweg naar Atargu via Tabo en Poh; verbindingsweg naar Mudh Village via Mikim Route van de snelweg Manali naar Atargu via Kothi, Rohtang Pass, Gramphoo, Batal, Kunzum Pass, Losar, Rangrik en Kaza; verbindingsweg naar Mudh Village

Wanneer te gaan: eind maart-juni en september-oktober. Het park is in de winter vrijwel ontoegankelijk (december-begin maart)

Beste waarnemingen Apr-mei en november, wanneer de dieren naar de valleien komen. Jul-aug is het beste voor flora

Ga daar naartoe voor Ibex, sneeuwluipaard, blauwe schaap, Tibetaanse wolf, flora op grote hoogte

Spiti staat toe dat Indiërs geen vergunning nodig hebben (en buitenlanders kunnen er gemakkelijk een krijgen van Kaza of Rekong Peo) om van Kinnaur naar Spiti te reizen of vice versa

Over de auteur

Sanjeeva Pandey is de regisseur, het NP Great Himalayan, een hotspot van biologische diversiteit in de westelijke Himalaya. Hij was betrokken bij het beheer van Pin Valley NP en verschillende heiligdommen in Kinaur en Shimla.