Desert Rose - Desert National Park

2024 Auteur: Ada Peters | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 15:33

De motregen is gestopt. De wind pakt op en het zand zweeft er vrolijk over, een paar centimeter boven het bevende oppervlak van de duin zwevend. Op enkele stoffige maar dramatische momenten verandert de duin van kleur. De donkerbruine vochtigheid maakt plaats voor de lichtere gloed van het drogere silica. Maar de lucht wordt zwarter en het begint weer te regenen; zoveel regen in de woestijn lijkt vreemd. De kamelen en hun beschermers zijn samen met de zon verdwenen, en lieten ons wonderlijk achter in het desolate tracé dat zich uitstrekte tot aan de horizon en daarbuiten. Het is nat en koud in de Great Indian Desert!

En dan merken we dat de onvruchtbaarheid tot leven komt. Een deel van de woestijn beweegt, en dan nog een. Er zijn er twee of misschien een kudde, we weten het niet zeker. Het zijn chinkara, lichte kastanjekleurige antilopen min of meer de kleur van hun omgeving. Een tijdje later, een geritsel in de struiken erachter doet ons terugkeren, net op tijd om een vluchtende verschijning te vangen met een witte puntige borstelige staart, een onderscheidend kenmerk van de woestijnvos. Dan kruist een andere vos ons pad. We zijn in de zandduinen dichtbij Khuri Village aan de rand van de Desert National Park. De 40 kilometer lange rit van Jaisalmer naar hier was hard en rotsachtig geweest. Toch is de eerste aanblik van de duinen beeldschoon, zoals een schilderij met perfect gevormde schaduwen van rimpelingen en golvende toppen.

Het is gemakkelijk om te zien hoe woestijnen een van de meest ongelooflijk mooie, spannende, angstaanjagende, verraderlijke en onherbergzame plaatsen op aarde kunnen zijn, allemaal tegelijk. En het is gemakkelijk te zien waarom mensen massaal naar hen kijken, om hun foto's te laten klikken met kamelen op de voorgrond en zonsondergang op de achtergrond. Het is een out-of-the-world ervaring. We zijn zo betoverd door de zanderige heuveltjes dat we niet eens in de gaten hebben dat de romantische ervaring 'zonsondergang op de duinen' door de regen niet eens van de grond is gekomen.

De officials van het Wildlife Department vertellen ons dat de beste manier om dieren in het wild te zien, vooral de zeldzame Great Indian-trap, in het Desert National Park, is om naar Sudashri te gaan, ongeveer 50 km ten zuidwesten van Jaisalmer. De volgende ochtend haast onze jeep zich over de verlaten vlakten en het bruinige Piedmont-plateau langs de beroemde zandduinen bij Sam, waar we net genoeg tijd stoppen om de rode zon op te nemen die opkomt over het koele en schone gouden zand. Sommige duinen lopen over de weg, terwijl de wildernis nieuwe traktaten opeist. We slaan de weg af, die doorloopt naar de Indo-Pak-grens en in vroegere tijden Sindh zouden zijn binnengegaan.

Sudashri is een 2.000 acre gebied omsloten met prikkeldraad en op het eerste zicht lijkt de omheining een onwaarschijnlijke plaats om te bezoeken voor een natuurbelevenis - stukken klonterig naaigras, een paar struiken en af en toe een boom, voornamelijk acacia. Plus zes kamelen die ronddwalen en druk bezig zijn met grazen. We krijgen de keuze tussen wandelen en rijden met een kamelenkar om het 4 km lange parcours af te leggen. We kiezen de kamelenkar en onmiddellijk begint het proces van het monteren. Een van de zwervende kamelen, Babloo, wordt opgehaald, de kar - eigenlijk een houten plank op twee wielen - wordt eraan vastgemaakt en er een matras op geplaatst als een gunst voor ons stadsbewoners. We moeten vergezeld worden door Uma Ram, onze gids, die meer opgewonden is dan wij over het vooruitzicht de Grote Indiase trap te zien. Hij beschouwt het als een groot voorrecht om deze vogel, die bijna uitsterven, te kunnen zien.

Terwijl we ons comfortabel voelen op de kar, worden we langzaam bewust van onze omgeving. Die tak is in feite een bleke kiekendief; er staat een Indiaas roodborstje op die struik; de kudde boven zijn zandhoen. Achter dat bosje struiken staan een paar chinkara's. Vaak stoppen we en wordt de verrekijker doorgegeven. De woestijn wemelt van het leven. We realiseren ons dat de schaarsheid van de vegetatie een uitstekende gelegenheid biedt om wilde dieren te zien. Er is veel minder gelegenheid voor de dieren om te verdwijnen dan in een zwaar beboste jungle. De mogelijkheden om dieren en vogels te observeren zijn beter, soms zelfs wanneer ze een schuilplaats hebben gevonden.

En dan zien we onze eerste Grote Indiase trap. Er zijn er twee, grote vogels, grijsachtig van uiterlijk, die langzaam en elegant van ons weglopen. Vrouwtjes, we zijn op de hoogte. En nog een, een vrouwtje opnieuw. Af en toe plukken ze iets uit de grond, misschien een bes of een insect en blijven ze gestaag van ons af bewegen. Maar Uma Ram probeert onze aandacht te vestigen op een boom verderop, waaronder een chinkara naar ons kijkt. Zich realiserend dat we het hebben opgemerkt, trekt de chinkara zich snel terug achter de boom, maar is nog steeds zichtbaar. Tegen de tijd dat we opnieuw draaien, hebben de trappen een behoorlijke afstand afgelegd en verdwenen achter struiken. We hebben echter geluk. Uma Ram heeft een andere trap gezien, dit keer een mannetje (het is groter), en wat een fortuin, er is niet slechts één maar twee, drie en waarom, ook een vierde! Een van de grote vogels is onbevreesd en staat op de grond, waardoor we de kans krijgen om goed te kijken, terwijl de rest wegloopt. Nu staan ze achter een boom maar komen ze snel aan de andere kant tevoorschijn.

Ik leer dat de meeste bezoekers er nauwelijks in slagen om drie of vier trappen te zien.Een waarneming van zeven of acht wordt als zeer goed beschouwd. Maar we gaan verder dan al deze benchmarks. Uma Ram is gretig aan het tellen en bij de dertiende spotting is hij opgewonden voorbij woorden - en er zijn er nog steeds meer op ons pad. Een paar keer 'ziet' hij 'trappen' op plaatsen waar we alleen de vegetatie kunnen onderscheiden. Tegen de tijd dat het zonnig is en we onze excursie beëindigen, heeft Uma Ram er 21 geteld en we hebben 17 of 18 gezien. Dit is een record van soorten. Niemand in Sudashri herinnert zich dat iemand in één dag zoveel Grote Indiase traptreden zag!

Snelle feiten

Staat: Rajasthan Locatie In de Tharwoestijn in het zuidwesten van Rajasthan, nabij de grens met Pakistan, verspreid over de districten Jaisalmer en Barmer

Afstanden: 689 km W van Jaipur via Jodhpur, 317 km ten NW van Jodhpur, 42 km ZW van Jaisalmer-route van Jaipur NH8 naar Beawar via Ajmer; NH14 naar Pali via Sojat; NH65 naar Jodhpur; SH naar Pokharan via Balesar en Dechhu; NH15 naar Jaisalmer via Odania en Chandan; districtsweg naar Sam Village (Desert NP) via Dedha

Wanneer te gaan: Open het hele jaar door, maar de ideale tijd om te bezoeken is van oktober tot februari. Op dit moment is de maximumtemperatuur 20º C en het minimum rond 6º C. Lichte wollen kleding is het beste

Ga daarheen voor Great Indian Bustard, desert fox, chinkara, desert cat

Over de auteur

Amit Mahajan begon zijn carrière als ingenieur, waarbij hij reizen maakte op technische voorwendsels. Tegenwoordig beoefent hij reflexologie. Reizen is blijven bestaan als primaire drang.