Maharajas, Gods & Grandeur

2024 Auteur: Ada Peters | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 15:33

De vlucht tussen Mumbai en Udaipur is alsof je in een tijdmachine zit. Mijn vlucht vertrekt van de 21st Century in Mumbai en het lijkt erop dat bij de landing op de Maharana Pratap Airport in Udaipur ben ik naar de 19e eeuw getransporteerd. Het eerste dat je opvalt is de collectieve houding - het lijkt erop dat het ramrod werd uitgevonden voor deze mensen. Correctie - het is het tweede dat je opvalt. De eerste is de alomtegenwoordige snor. Het is duidelijk dat als je netjes geschoren bent als ik, je in een minderheid bent; het gebrek aan gezichtsbeharing bijna zeker categoriseren u als een metroseksueel. In een land dat bol staat van machismo.

Mijn laatste reis naar Udaipur was meer dan een decennium geleden, maar er is niet veel veranderd, en dit omvat de winkels met hun gedateerde koopwaar en ook de stalletjes zonder toezicht. Wat is veranderd, is de veiligheid - de vintage geweren waren vervangen door moderne wapens en het personeel dat hen bemant, is zeker niet laks. Als het niet voor de moderne wapens en het zoemen van Blackberries en Androids was, zou men het moeilijk hebben om te geloven dat men in 2012 was.

Eenmaal buiten de luchthaven stappen we onze vooraf betaalde taxi in en zijn onderweg naar Devigarh. Wat me opvalt aan de rit is het groen. De flora en het stuifzand in andere Rajasthanisteden zoals Jaipur, Jodhpur en Jaisalmer laten weinig twijfel dat ze dicht bij een woestijn zijn. Udaipur, aan de andere kant, is weelderig groen - dankzij de vele meren in de omgeving. De enige cactussen zijn die op de rand van velden groeien om wilde dieren op afstand te houden. Als we onderweg zijn langs kleine steden en dorpen Devigarh - wat aan de rand van Udaipur ligt - onze Rajput-chauffeur Kishore Singh besluit ons waar voor zijn geld te geven door als gids dubbel te verdubbelen en als filosoof te verdrievoudigen. Hij bespreekt geschiedenis, religie, waterproblemen tijdens zijn verblijf in Mumbai en eerwraak terwijl we ons een weg banen naar het resort.

Hoewel de wegen nieuw en breed zijn, heeft de gemiddelde bestuurder, net als elders in India, geen zin in de weg. Regels zijn bedoeld om te worden verbroken - het maakt niet uit aan welke kant men inhaalt of wordt ingehaald. Na 30 minuten rijden door kleurrijke dorpjes, zien we eindelijk ons resort. Woorden kunnen geen recht doen aan de pure pracht van de structuur zoals hij boven op een heuvel staat, trots en onwrikbaar als een Rajput-krijger, met uitzicht op het 14e-eeuwse dorp Delwara aan de voet van de berg. Gekocht uit de voormalige koninklijke familie en zorgvuldig gerestaureerd over een periode van 15 jaar, is Devigarh duidelijk een liefdesarbeid.

Net als andere hotels in paleizen, zijn in de oude vleugel geen twee kamers hetzelfde. De nieuwe vleugel heeft gestandaardiseerde kamers genaamd 'Garden suites'. Deze kamers bieden, in tegenstelling tot de paleiskamers, het spectaculaire uitzicht op de Aravallis niet. We verblijven in een van de vijf Aravali Suites, een inkeping onder de presidentiële suite. De ruime suite heeft alle voorzieningen die standaard zijn in vijfsterrenobjecten. Ik ben nog niet zo ver gereisd om tv te kijken op een 42-inch scherm, maar ik denk dat er mensen zijn die slaven zijn van het kleine scherm. De gratis wifi is handig omdat het mobiele netwerk soms fragmentarisch is en ik de Olympische medailleklassementen van India in de gaten wilde houden. We checken in en volgen onze bagage naar onze suite.

De vrede en rust van Devigarh zijn welkom. Het weer is aangenaam, dus we besluiten ons af te koelen in het zwembad met uitzicht op de groene heuvels en dan naar de bar te gaan waar we de zon zien ondergaan boven de Aravallis terwijl we aan onze cocktails nippen. De volgende dag wordt doorgebracht in het resort en graaft in weelderige maaltijden. Het restaurant serveert Indiase en continentale gerechten. Het eten is geweldig en onze gewone ober - een charmante oude man genoemd Mangi Lal - ging uit zijn manier om ons comfortabel te maken.

Vanwege de regen moesten we onze kameelrit kappen. Aan het einde van ons verblijf op de terugweg naar Mumbai, maken we onze weg naar UDAIPUR Stad om daar een dag door te brengen. Nadat we TripAdvisor hebben gecontroleerd voor de beste restaurants in Udaipur, maken we onze weg naar de best gerangschikte - Millets of Mewar. Fijn dineren is het niet, maar het uitzicht is goed en het eten is heerlijk. De gehele baan waar Millets zich bevindt - in de buurt van Chand Pol / Nayi Puliya - is een genot voor liefhebbers van eten. De meeste van de best gerangschikte Udaipur-restaurants zijn hier te vinden.

Ik ben een beetje een autoliefhebber, dus als ik op internet op zoek ga naar het Vintage Car Museum van de Maharaja's, moet ik het bezoeken. Er zijn 20 oneven auto's te zien - vanaf de jaren 1930 tot modellen uit de jaren zestig. Sommige zijn een bewijs van de halcyon-dagen van de Maharaja's, terwijl sommigen lijken te suggereren dat aan alle goede dingen een einde komt - zelfs de macht van koninkrijken. In de jaren dertig lijkt de Maharaja uitsluitend in Rolls Royce-auto's te hebben gereisd. In de jaren zestig gebruikte hij de veel bescheidener Rambler Classic 232.

Sommige auto's zijn echt uniek - zoals een Rolls Royce omgebouwd tot een jeep voor jachtexpedities. Mijn persoonlijke favoriet is de MG TC cabriolet uit 1946 in het rood. Als je in Udaipur bent, mis dan het museum niet. Wegens gebrek aan tijd hebben we zo ongeveer genoeg te zien Lake Pichola en Lake Fatehsagar - die beide waarschijnlijk imposanter en majestischer zouden lijken met de architectonische wonderen om hen heen als er meer water in hen was. Hopelijk zal de volgende moesson deze meren tot hun glorieuze niveau vullen.

Lake Pichola, vernoemd naar het nabijgelegen dorp Picholi, is kunstmatig ontstaan in 1362 na Christus, voornamelijk om drinkwater te leveren en om te voldoen aan de irrigatiebehoeften van Udaipur en zijn omgeving. Het meer heeft vier eilanden - Jag Niwas, waar het stadspaleis zich bevindt, Jag Mandir, dat een paleis met dezelfde naam heeft, Mohan Mandir, van waar de koning getuige was van het Gangaur-festival en Arsi Vilas, dat een vogelreservaat heeft, werd gebouwd door een van de Maharanas van Udaipur om vanaf deze plek te genieten van de zonsondergang. Rudyard Kipling was zo onder de indruk van de schoonheid en charme van het meer dat hij het omschreef als: "Als de Venetiaan het Pichola-meer bezat, zou hij met recht kunnen zeggen," het zien en sterven ", in zijn roman Letters of Marque.

Lake Fatehsagar werd voor het eerst gebouwd door Maharana Jai Singh in 1687. Maar 200 jaar later waste overstroming de aarden afgrond weg die het meer vormt. Het werd vervolgens gereconstrueerd ten koste van `6 lakhs door Maharana Fateh Singh, de heerser van de voormalige staat Mewar in 1888. De eerste steen voor de nieuwbouw werd gelegd door hertog van Connaught, de derde zoon van koningin Victoria. Deze gereconstrueerde noordoostelijke dijk heeft drie namen, de Vriend, de Rijdenof Connaught Bund (dijk of golfbreker). Het meer is nu 2,4 km lang, 1,6 km breed en 11,5 m diep en heeft drie eilanden, waarvan Nehru Park is de grootste. Het heeft een bootvormig tuinrestaurant en een dierentuin, die erg populair zijn bij toeristen. Nehru Park is bereikbaar via binnenboord motorboten vanaf de bodem van Moti Magri. Het tweede eiland is omgevormd tot een openbaar park met een fontein met waterstralen, terwijl het derde eiland het Udaipur zonne-observatorium (USO). Niet ver van de belangrijkste stad, dit meer is een populaire picknickplaats onder toeristen en wordt vaak 'de tweede Kasjmir' genoemd

Tijdens ons verblijf in Devigarh besluiten we om een uitstapje te maken naar de tempelstad NATHWADA dat toegewijden uit het hele land trekt die verschillende sociale lagen doorsnijden - de Ambani zijn regelmatige bezoekers. De smalle steegjes die naar de tempel leiden, zijn omzoomd met winkeltjes die snuisterijen verkopen chai. Bij het betreden van het tempelcomplex van Nathdwara is men moeilijk te geloven dat het zich in dezelfde stad bevindt. Hoewel er de gebruikelijke menigte van menigten is, is het tempelcomplex zelf brandschoon en goed onderhouden.

Het verhaal van hoe de geliefde godheid hier is, is interessant. Tijdens het bewind van Mughal Emperor Aurangzeb, toen veel tempels en idolen in Vrindavan werden vernietigd, zochten de bewaarders van het Shrinathji-idool nieuwe beschutting en verbergden het voor de Mughals. Ze verstopten het in verschillende delen van het land voordat ze werden gevlucht door de Maharana van Mewar. Het rad van de strijdwagen met de godheid - Krishna als een zevenjarige - kwam vast te zitten en weigerde zich te verroeren op een bepaalde plek in het koninkrijk Mewar. Als een teken van God, dat Hij hier wilde wonen, besloten de bewaarders van het idool om dit het nieuwe thuis van de kind-godheid te maken. En dus heeft deze imposante tempel sindsdien op de door God gekozen plek gestaan.

Nathdwara-kunstenaars zijn een groep kunstenaars die werken rond het terrein van de beroemde Nathdwara-tempel. Ze staan bekend om hun prachtige schilderijen in Rajasthan-stijl, ' Pichwai-schilderijen', Behorend tot de Mewar School. De schilderijen draaien om het beeld van Shrinathji, de raadselachtige zwart-faced figuur van Krishna, die wordt getoond die Mount Govardhan steunt. Door de eeuwen heen hebben deze kunstenaars een werk van prachtige illustraties geproduceerd. Verschillende boeken zijn over dit onderwerp gepubliceerd.

Het woord Pichwai is afgeleid van de Sanskrietwoorden staanplaats wat betekent terug en wais betekenis opknoping. Deze schilderijen zijn doekschilderingen opgehangen achter het beeld van de hindoegod. Elke pichwai-schilderij wordt beschouwd als een seva of een offer aan de godheid en verpersoonlijkt daarom Shrinathji als een prins met juwelen en luxe, omringd door gopi's. Afgezien van Pichwai Paintings produceren de kunstenaars ook kleinschalige schilderijen op papier. Thema's uit de Krishna-legende overheersen. Ghasiram is de beroemdste schilder van de stad, Kundanlal die drie jaar studeerde aan de Slade School in Londen, werkte in een stijl beïnvloed door Europese kunst en is een van de populairste namen.

Er is een muur binnen het complex waar toegewijden een wens doen en een tegengestelde tekenen swastika beloven terug te keren en een nieuwe niet-omgekeerde te maken als hun wens wordt toegestaan. Uit het aantal keren achteruit en niet omgedraaid hakenkruisen - het leek erop dat de godheid de meeste van zijn toegewijden niet teleur stelde. De darshan zelf werd steeds vertraagd vanwege het feit dat hij was Janmashtami. We besluiten om terug te keren naar Devigarh en een speciale reis te maken naar de tempelstad ergens in de toekomst.

Op weg naar het vliegveld ben ik er trots op dat ik Indiaas ben - niet noodzakelijkerwijs als staatsburger, maar als burger van een beschaving die zo rijk is aan traditie en zo doordrenkt van zijn geschiedenis. In het tijdperk van glinsterende winkelcentra en coffeeshops in de metro's, in het tijdperk van politieke protesten en terreurwaarschuwingen die ons dagelijks leven teisteren - misschien is een stap terug in de tijd nodig.De vreugde van het kijken naar een kind met een tulband dat met een vlieger vliegt, is een terugkeer naar een veel eenvoudigere tijd - net als genieten van een drankje terwijl je de zonsondergang in alle rust en stilte bekijkt. Deze keer reizen naar een plaats van tulband kinderen, van liefhebbers van oude wereld gastvrijheid en charme zal helpen bevestigen uw geloof in de beschaving.

Geplaatst door Debangana Sen

Debangana's liefde voor reizen gaat verder dan haar gebruikelijke porie over de achtergronden van Ierland. Als ze dat niet doet, is ze druk bezig haar volgende reis te plannen.